Η πραγματικότητα
Φανταστείτε τον Morderd λίγο πριν ξεψυχήσει, ενώ πλένει τα χέρια του με το ίδιο του το αίμα. Τι λογισμοί γυροφέρνουν στο μυαλό του εκείνη την ύστατη ώρα; Όταν βλέπει τον Βασιλιά Αρθούρο, πάτερα και δολοφόνο του, να ψυχορραγεί και αυτός λίγο πιο δίπλα;
Αρνούμαι
..να δεχτώ τον Morderd τον μονοδιάστατο γεμάτο μόνο με μίσος, στυγνό δολοφόνο. Εκείνη την ώρα που η σύντομη ζωή του περνά μπροστά από τα μάτια του, που το ψέμα χάνεται και η αλήθεια θριαμβεύει δεν μπορεί παρά αντικειμενικά, να αξιολογήσει τη ζωή, όπως θα κάνουμε όλοι μας. Τι βλέπει λοιπόν;
Ματαιότητα
Δεν μπορεί να μην αναλογιστεί για όλα όσα μόλις πραγματώθηκαν. Όλοι οι πλάνητες που ευθυγραμμίστηκαν για να γεννηθεί του έπαιξαν ένα ύπουλο παιχνίδι. Αυτός σύντομα θα είναι νεκρός, ο μισητός του εχθρός θα είναι νεκρός και όλα όσα ονειρεύτηκαν, έζησαν, αγάπησαν και μίσησαν, ο καθένας ξεχωριστά και οι δύο μαζί, θα τελειώσουν με την τελευταία τους ανάσα.
Ερωτηματικά
..τον βασανίζουν περισσότερο από το τραύμα του. "Γιατί επέλεξα τούτο το μονοπάτι;" .Δεν μπορεί να μην αναλογιστεί ότι όλοι οι πλάνητες που ευθυγραμμίστηκαν, τον χρησιμοποίησαν. Έπαιξε το ρόλο του, όπως πολλοί άλλοι και σύντομα θα χαθεί στην άβυσσο του θανάτου..
Μετάνοια
Δυστυχώς η κλωστή της ζωής του έχει τεντωθεί τόσο πολύ που πια είναι μόνο θέμα χρόνου να κοπεί. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό. Έζησε ως ένα πιόνι, ένας "βασιλιάς" χωρίς αυλή. Βυθίζεται στην μιζέρια του θανάτου του, καθώς οι τελευταίες σκέψεις στριμώχνονται στο μυαλό του:
"Τα κατέστρεψα όλα, θανάτωσα το φως"
...και καθώς αφήνει την τελευταία του πνοή, μια, τελική σκέψη αναθερμαίνει το κορμί του:
"...Πεθαίνω ελεύθερος".
...και μια αχτίδα φωτός και συνάμα ελπίδας περνά μέσα από το βαριά φύλα του χοντρού βιβλίου του μύθου και φωτίζει την πραγματικότητα.
Remember:
"History is written by the winners..."
ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΥΤΟ, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ MORDRED
Κανένας άνθρωπος και κατ' επέκταση χαρακτήρας δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατος, ένας μονόχρωμος καμβάς. Γεγονότα, βιώμενες καταστάσεις, σκέψεις, συναισθήματα είναι τα χρώματα που με το πέρας του χρόνου παίρνουν την θέση τους στον καμβά και σε φθίνουσα πορεία όσο ο χρόνος κυλά αλλάζουν όλο και λιγότερο τον μοναδικό και ξεχωριστό πίνακα που κάθε φορά δημιουργείται. Ο Mordred αποτέλεσε το άθυρμα-δούρειο ίππο στα χέρια της Morganas που οδήγησε στην πτώση του Βασιλιά Αρθούρου από την εξουσία. Μονοδιάστατο χαρακτήρα δεν είχε, αλλά ο σκοπός της γέννησής του και η καθημερινή πλύση εγκεφάλου που υφίστατο επισκίασαν κάθε άλλη πλευρά του, πλην αυτής καθ' αυτής της επιθυμίας για εξουσία. Μη όντας ώριμος πνευματικά και μη έχοντας διδαχθεί τι εστί ηθική, νομίζω πως ακόμα και στα τελευταία δευτερόλεπτα της ζωής του θα αδυνατούσε να κατανοήσει, γιατί επέλεξε "αυτό το μονοπάτι". Εξ αρχής δεν είχε εναλλακτικές επιλογές, καθώς η διεστραμμένη ηθική ήταν το μόνο που "έμαθε". Η ένστασή μου έγγυται μόνο ως προς αυτό το κομμάτι, αλλιώς κατά τα λοιπά μ' αρέσουν πολύ οι τελευταίες σκέψεις και το ψυχογράφημα που παρέθεσες λίγο πριν τον θάνατό του. Η όλη προσέγγιση είναι πολλή ιδιαίτερη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέχομαι το σκεπτικό σου φίλε Puma, έχε ωστόσο στο μυαλό σου ότι το άρθρο, από την μέση και μετά ιδιαίτερα, αποτελεί μια προσωπική και ως εκ τουτου υποκειμενική προσέγγιση των τελευταίων σκέψεων του Mordred. Θέλω να πιστεύω σε αυτήν την διάσταση του μύθου παρά την ομολογουμένως αξιοσημείωτη ανάλυση σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή